نقد فیلم میلیونر زاغه نشین
میلیونر زاغه نشین (Slumdog millionaire)
ژانر: خانوادگی - اجتماعی
کارگردان: دنی بویل
تهیه کننده: کریستین کولسن
نویسنده: سایمن بوفوی
بازیگران: دِو پاتل – فریدا پینتو – آنیل کاپور – عرفان خان – روبینا علی
موسیقی: آی. آر. رحمان
فیلم بردار: آنتونی داد منتل
تدوین گر: کریس دیکنز
کشور سازنده: بریتانیا
زبان: انگلیسی - هندی
مدت زمان: 120 دقیقه
تاریخ های انتشار: 12 نوامبر 2008
فیلم میلیونر زاغهنشین (Slumdog millionaire) ساختۀ سال ۲۰۰۸ و محصول کشور بریتانیا، اقتباسی از رمان کیو و اِی (Q and A) اثر ویکاس سواروپ است.
داستان این فیلم درباره پسر ۱۸سالۀ یتیم و فقیری به نام جمال ملک است که در بمبئی ساکن است. او بسیار زندگی سختی داشته و سختی را به معنای واقعی حس کرده، و حوادث زندگی اش به قدری عجیب هستند، ک او را با وجود سن کمش بسیار با تجربه بار آورده است. او هرگز درس نخوانده ولی آنقدر تجربه و اطلاعات عمومی دارد که تصمیم می گیرد در مسابقۀ «چهکسی می خواهد میلیونر شود؟» شرکت کند. او موفق می شود تا مرحلۀ پایانی پیش برود، به همین دلیل پلیس به او مشکوک شده و به جرم تقلب در مسابقه دستگیرش می کند. پلیس از او می خواهد که در ازای آزادی اش به آن ها بگوید که جگونه به سوال ها پاسخ داده است؛ و این گونه می شود که جمال ملک، داستان زندگیِ خود را برای مامور بازجو تعریف می کند.
درحقیقت داستان این فیلم به سرنوشت و تلاش انسان برای رسیدن به اهدافش مربوط است. هر انسانی سرنوشتی تعیین شده دارد، اما آیا زندگی انسان براساس سرنوشت از پیش تعریف شده اش طی میشود، یا هرکس بسته به تلاش و پشتکار خود آینده اش را میسازد؟ این سوالی است که پاسخ آن بسیار مشخص است.
جمال این داستان، از دوران کودکی برای رسیدن به اهدافش تلاش میکند. او حتی برای گرفتن یک امضا از بازیگر محبوبش آمیتا باچان، حاضر میشود درون فاضلاب برود. او با تمام سختی و دشواری زندگی اش، در تمام مدت معصومیت و درستکاری اش را حفظ میکند، او سعی میکند زندگی و آینده اش را خودش بسازد و همه چیز را به دست سرنوشت نسپارد. اما درست برعکس او، برادرش، حتی برای دستیابی به کوچک ترین چیزها دست به کارهای خلاف و نادرست میزند، و از یک کودک معصوم به یک حیوان وحشی تبدیل میشود. او برای پول دست به هرکاری حتی قتل میزند، اما سرانجام همان پول ها عامل کشته شدن خودش میشود.
این فیلم سینمایی، برخلاف دیگر فیلم های بالیوودی که در استدیوها ساخته می شوند، در خیابان ها و محله های بمبئی فیلم برداری شده است؛ اما این کار به دلیل حضور جمعیت مردم و تغییرات سریع شهر، دشواری های زیادی را در پی داشت. از طرفی به دلیل ممنوعیت فیلم برداری افراد خارجی از طریق بالگرد، گروه تولید این فیلم سینمایی، برای فیلم برداری با بالگرد، یکی از مدیران فیلم برداری هندی را انتخاب، و نام او را اعلام کردند، تا بتوانند از طریق بالگرد فیلم برداری کنند.
جوایز این فیلم در شصت و ششمین مراسم گلدن گلوب (2009):
بخش |
نامزد |
نامزد / برنده |
بهترین فیلم سینمایی درام |
|
برنده |
بهترین کارگردان |
دنی بویل |
برنده |
بهترین فیلمنامه |
سایمن بوفوی |
برنده |
بهترین موسیقی |
آ. ر. رحمان |
برنده |
هشتاد و یکمین دورۀ جوایز اسکار (2009):
بخش |
نامزد |
نامزد / برنده |
بهترین فیلم |
|
برنده |
بهترین کارگردان |
دنی بویل |
برنده |
بهترین فیلمنامۀ اقتباسی |
سایمن بوفوی |
برنده |
بهترین تصویر برداری |
آنتونی داد منتل |
برنده |
بهترین تدوین فیلم |
کریس دیکنز |
برنده |
بهترین موسیقی متن |
آ.ر.رحمان |
برنده |
بهترین ترانه |
قطعه «جای هو» (آ.ر.رحمان) |
برنده |
بهترین ترانه |
قطعه «او سایا» (آ.ر.رحمان، ام. آی. آی) |
نامزد |
بهترین تدوین صدا |
تام سایرز |
نامزد |
بهترین ترکیب صدا |
رسول پوکوتی، ریچارد پرایک، یان تاپ |
برنده |
عالییی موفق باشی عزیزم💕❤️