نقد فیلم بارکد
فیلم بارکد
کارگردان: مصطفی کیایی
تهیه کننده: مصطفی کیایی
نویسنده: مصطفی کیایی – مهیار شاهرخی
ژانر: کمدی
جدول بازیگران به همراه نقش:
بازیگر |
نقش |
توضیحات |
بهرام رادان |
حامد |
نقش اصلی فیلم |
محسن کیایی |
میلاد |
دوست حامد |
سحر دولتشاهی |
نازی |
نامزد حامد |
بهاره کیان افشار |
ستاره |
دوست میلاد |
پژمان بازغی |
سامان احمدی |
پلیس مخفی |
رضا کیانیان |
|
رئیس شرکت |
بابک بهشاد |
امید |
دوست اینترنتی نازی |
موسیقی: آرمان موسی پور
فیلم بردار: مهدی جعفری
تدوینگر: نیما جعفری جوزانی
توزیع کننده: فیلمیران
تاریخ انتشار: 10 خرداد 1395
مدت زمان: 100 دقیقه
کشور: ایران
زبان: فارسی
فروش گیشه: 11٬229٬043٬000 تومان
«بارکد» فیلمی است ساختۀ سال 1394، که کارگردانی و تهیه کنندگی آن را مصطفی کیایی، و نویسندگی آن را مهیار شاهرخی به همراه مصطفی کیایی بر عهده داشته اند.
این فیلم داستان جوانی به نام حامد را روایت می کند که برای استخدام به دفتر رئیس یک شرکت می رود، اما در راه مشکلاتی برای او رخ می دهد. درواقع داستان فیلم، چگونگی رسیدن این جوان را به این دفتر، به تصویر می کشد.
فیلم «بارکد» توانست در بخش سودای سیمرغ سی و چهارمین دورۀ جشنواره فیلم فجر پذیرفته شده، و نامزد بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شود.
پنجمین اثر سینمایی مصطفی کیایی، به دغدغه های اجتماعی مانند مواد مخدر، نظام سرمایه داری، و مسائل مانند این پرداخته، و از نگاه طنز و کمدی به این مسائل می پردازد.
یکی از ویژگی های مثبت فیلم سینمایی «بارکد» بازی خوب و باور پذیر محسن کیایی است. این بازیگر جوان کشورمان که در سال های اخیر توانسته جایگاه خوبی را در ژانر کمدی کسب کند، در این فیلم نیز توانسته است بازی بسیار خوبی از خود ارائه دهد و مخاطب را بخنداند. بازیگران دیگر این فیلم مانند بهرام رادان، سحر دولتشاهی، و پژمان بازفی نیز علی رغم توانمندی بسیار خوبشان در بازیگری، در این فیلم به اندازه ای که باید ندرخشیده اند و به قولی نتوانسته اند در نقش خود فرو بروند. مثلا بهرام رادان اگر چه تمام توان خود را برای به تصویر کشیدن یک فرد با کمترین سطح درک به کار گرفته، اما به وضوح مشخص است که او مناسب ایفای این نقش نیست.
از جمله نقات قوت کارگردانی مصطفی کیایی، ضرباهنگ فیلم های اوست. او به خوبی میداند که برای همراه کردن مخاطب با فیلم و کنجکاو کردن او برای پیگیری ادامۀ آن، باید مخاطب را در آغاز غافلگیر کند تا مخاطب بر صندلی تکیه کند و پیگیر ادامۀ داستان شود. این نقطۀ قوت در «بارکد» نیر به کمک او آمده و باعث شده که علی رغم اشکالات کم رنگ و پر رنگی که با جلو رفتن داستان مشخص می شود، ضرباهنگ فیلم هرگز از نفس نیفتد و مخاطب خسته نشود.
البته این نکته را هم باید در نظر گرفت که در دوره ای که سینمای ایران پر از آثار تکراری با موضوع خیانت و مسائلی از این قبیل بود، «بارکد» با ژانر کمدی خود لنگه کفشی در بیابان شد و توانست مخاطبش را سرگرم کند و برای ساعاتی او را بخنداند.
کیایی با آثار دیگرش نشان داد که به خوبی مخاطبش را می شناسد و میداند که چطور باید او را بخنداند و سرگرم کند، و در «بارکد» هم تمام تلاش خود را به کار گرفته، و از هر عنصری برای خنداندن مخاطبش استفاده کرده، و در نهایت اثری سرگرم کننده ساخته که توانست تماشاگر را راضی از سالن های سینما خارج کند.
در انتها، اگر شعارهای کم مایۀ فیلم را جدی نگرفته و «بارکد» را صرفا به عنوان یک فیلم کمدی ببینید، اوضاع روحی تان در پایان فیلم، بهتر از قبل آن خواهد بود.
